Haringsla op Oudjaar

Een traditioneel gerecht voor Oudejaarsavond is haringsla. Zo valt te lezen in zowel het boek van Elis M. Rogge Mijn Gids in Huis en Hof. Practische wenken voor de huisvrouw in het dagelijksch leven (1907) en in Geïllustreerd kookboek van A. Simonsz.: “Haringsla wordt als koude schotel aan soupers gegeven. In vele huisgezinnen is het op oudejaarsavond een geliefkoosd gerecht.”

De ingrediënten voor haringsla: 4 gezouten haringen, 1 grote koude gekookte biet, 300 gram aardappelpuree, 2 hardgekookte eieren, 2 zure appelen, 8-10 ingemaakte uitjes, 2 grote ingemaakte augurken, 3 lepel azijn, 2 lepels slaolie.

“De haringen, die een nacht in water geweekt zijn, schoonmaken en in nette stukken snijden ‘ de verdere benodigdheden zoals biet enz. ieder afzonderlijk fijn hakken. Bewaar van alle ingrediënten een beetje, meng de rest met slaolie, azijn en peer dooreen, leg het op een ronden schotel en garneer den bovenkant met de overgebleven biet, ui enz. en takje peterselie.”

Haringsla rond 1948
Zo was het blijkbaar ook een favoriet recept van mijn oma (1929-2012), die geen meesterlijke kokkin was. Gisteravond belde mijn moeder enthousiast op, met een verhaal over mijn oma en opa (1925-1999) én haringsla.
In ca. 1948 werd er in het studentenhuis waar mijn opa woonde een feest gegeven. Mijn oma was hiervoor uitgenodigd, op dat moment waren ze nog geen stelletje (een wonder dat het toch nog wat werd…). Iedereen nam iets te eten mee, op z’n Amerikaans vinden wij Nederlanders. Een ‘Dutch Party’ noemen ze het in Amerika. Mijn oma nam haringsla mee, niet wetende dat mijn opa een bloedhekel had aan zuur én aan haring. Arme opa, blij dat dat leuke meisje kwam, maar dat uitgerekend zij dát meebracht. Hij durfde het toen niet te zeggen…
Mijn moeder kent dit gerecht ook, als bietensla. Ze aten het vrij vaak in de zomer wanneer ze in het zomerhuis zaten. Lekker fris en makkelijk klaar maken. Maar opa zal het niet vaak gegeten hebben, hij zat doordeweeks op kantoor in Den Haag.

Oudjaar 2013
De haringsla anno 2013 ziet er zo uit. Een combinatie van het recept uit het Geïllustreerd kookboek én het recept uit mijn moeders jeugd. Ik zou het rozesla noemen, zo roze is het… En hoe het naar smaakt: bietig en aardappelig. Ik snap opa wel, al vind ik het zuur juist wel lekker.

foto-4-1024x764

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *