The Real Downton Abbey Christmas dinner

De inspiratie voor het kerstdiner kwam van een bezoek aan Highclere Castle afgelopen zomer. Tijdens een landhuizen-reis bezochten we ook dit beroemde woonhuis van de familie Carnarvon c.q. Crawley, beter bekend als Downton Abbey. 

Mijn moeder en ik zijn me kerstmis meestal in de keuken te vinden. Weken van te voren hebben we ons al gebogen voor de menu’s, ingrediënten, servies, tafelschema’s, menukaarten. Voorgenieten dus! We hadden ook al zo genoten van ons moeder-dochter-uitje naar de Engelse landhuizen, en om de rest van de familie daarvan mee te laten genieten bedachten we het Downton Abbey diner. 


Lady Carnarvon is een slimme dame, die het succes van de serie gebruikt om het landgoed te laten voorbestaan. In de landhuiswinkel is dan ook veel ‘merchandise’ te koop, waaronder een aantal (kook)boeken, die ik natuurlijk mee naar huis nam.

De recepten komen dus voornamelijk uit deze twee boeken. Echter de toetjes zijn van Miss Foodwise, Regula Ysewijn, uit haar boek Pride and Pudding.

Nieuwe favoriet in de kast!

Bij ons staat er altijd een garnalencocktail op het menu. Dit wordt dan ook altijd gemaakt door mijn vader, naar recept van zijn moeder. Naast boerenkool, pannenkoeken, appeltaart/-bollen én zelfgebakken brood is dit zijn specialiteit. Op de menukaart een mooi samenvoegsel van prawn en Downton: prawnton cocktail.

Menukaart gemaakt door mijn moeder.

De soep was een zeer smakelijk broccolisoep met roquefort. Mooi groen van kleur en stevig van smaak!

De hoofdgang bestond uit meerdere gerechten, waarvan de varkensrollade met een krokante zoutkorst heel goed was. Maar een absolute winnaar was – was zelf aangenaam verrast – de groene aspergemousse. Heel lekker, fris en aangenaam van textuur. Ook de volgende dag was deze nog heerlijk. Wie denkt dat de broccolisoep groen was…. Deze mousse was écht veel groener, bijna fluoriserend!! Het lossen van de emaille vorm ging niet heel makkelijk. maar de tip van de vorm in de stoom van kokend water houden was een goeie, het duurde alleen wat langer dan ik dacht.

Verrassend smakelijke en frisse aspergemousse.

Als het dessert hadden we drie verschillende toetjes op het menu staan: Brown bread ice cream, tamarinde ice cream en ribbon jelly. 

Laagjes maken.

De ribbon jelly bestaat uit laagjes van frambozen-jelly en almond flummery. Het kostte veel tijd op het te maken, omdat de laagjes moeten opstijven voordat er een andere laag er in gedaan kan worden. Maar het zag er prachtig uit. En qua smaak? Ja, tja, een beetje saai vond ik het. Maar wellicht lag dat aan de combinatie met de twee ice creams, die nogal uitgesproken van smaak zijn, met name de lichtzure tamarinde. ik vond de gebakken brown bread kruimels erg leuk in het ijs. Enkele tafelgenoten moesten er om lachen, omdat het zo enorm hard kraakte… eentje durfde het niet te eten vanwege zijn tanden, wel het ijs maar niet de kruimels. Misschien had ik ze ook wel iets te hard gebakken, het leek wel kandij.

Ribbon Jelly

Zelfs voor de kinderen die niets lekker vinden, behalve friet en pannenkoeken, was er een 4-gangen diner. Een tikkeltje saaier en smakelozer…. 

Al met al een geslaagd kerstdiner!

Pastei-pudding-ijs-proeverij voor collega’s

Een nieuwe (oude) eettafel waar je – een beetje proppen – met 10 mensen aan kan zitten. Een jubileum van 5 jaar geleden een gezamenlijk bijzonder project. En voor de ‘bonding’ van een nieuw project met een deadline in 2020. Een reden om een dinertje te organiseren. Voor die mensen waar je zoveel tijd mee doorbrengt: je collega’s!


Geen 10, maar 8 mensen, ook genoeg gasten voor in mijn piepkleine huisje, schoven aan de nieuwe-oude eettafel om te genieten van een proeverij.

Op het menu stond:

  • Zuringsoep, euhmm posteleinsoep (uit: Geïllustreerd kookboek van A. Simonsz)
  • Kalfspastei (uit: Nationaal kookboek, 1895)
  • Kippenpastei (uit: idem)
  • Macaroni pastei (uit: Dames Ankersmit, 1897)
  • Aardappelpudding (uit: Nationaal kookboek, 1895)
  • Citroenijs (uit: Dames Ankersmit 1897)
  • Aardbeienijs (uit: idem)
  • Slagroomijs(uit: idem)
  • Chocoladepudding (uit: Couperus Culinair van José Buschman)
  • Sinaasappelpudding (uit: Oranje toetjes van Lizet Kruyff e.a.)

Een aantal oude bekenden, zoals de kalfspastei (een favoriet!), maar ook het ijs en de pudding had ik al vaker gemaakt. Nieuwe recepten waren de kippenpastei, de macaronipastei en de aardappelpudding.

De kippenpastei was een probeersel. Ik ben niet zo dol op kip. Te droog, smakeloos, of dan weer te rauw met alle gevolgen van dien. Dus kip eet ik bijna nooit. Toch wilde ik dit recept eens proberen. Dus toog ik naar de winkel voor een grote kip, 250 gr spek, 250 gr varkensvlees, 50 gr brood, 75 gr boter, pasteideeg, truffels en kruiden.
Deze pastei maakte ik mijn hoge ronde pasteivorm. Spannend met aansnijden. Zou die instorten en netjes blijven? En is de kip helemaal gaar? Goed gaar, maar nog heerlijk mals en hij bleef er prachtig uitzien. De kippenpastei is een blijvertje!

Kippenpastei

Interieur van de kippenpastei

Macaronipastei in ‘hamvorm’

In het ‘De Practische kookkunst’  door Dames Ankersmit wordt hoofdstuk 11 gewijd aan ‘Warme Pasteien’. De macaronipastei trok mijn aandacht. Hoe zou dat zijn? Het is een vrij stevige kost en niet heel smaakvol. Deze pastei maakte ik in de grote hamvorm, die zich daar uitstekend voor leent. Ondanks zijn grootte kwam de pastei makkelijk uit de vorm en was hij goed aan te snijden. De inhoud is dus stevig en compact waardoor er mooie plakken van te snijden zijn. Helaas ben ik vergeten daar foto’s van te nemen. Ingrediënten naast pasteideeg: 400 gr macaroni, 250 gr gekookte magere ham, 120 gr boter, 6 eieren, 80 gr parmezaanse kaas. Hoewel ik er meer ham en veel meer parmezaanse kaas had gebruikt, vond ik deze pastei niet voor herhaling vatbaar. Een van de gasten vond hem heerlijk ;-)!

Aardappelpudding

Zie hier wéér parmezaanse kaas. Dit recept komt uit het Nationaal Kookboek uit 1895, bestaande uit 400 gr aardappelen, 250 gr boter, 5 eiren, 100 gr ham en 50 gr parmezaanse kaas. De inhoud van de geraspte aardappelen, boter, dooiers en het stijfgeklopte eiwit wordt met elkaar vermengt. De puddingvorm goed insmeren met boter, voor de helft vullen, dan de laag met ham, en daarna de rest toevoegen. omdat deze pudding 1,5 uur gekookt moet worden, is een afsluitbare puddingvorm noodzakelijk. Bij het opdienen wordt de parmezaanse kaas toegevoegd. Zelf vond ik de pudding er een beetje ‘viezig’ uitzien, het eiwit is bruin gekleurd. Maar de smaak viel niet tegen en was best lekker. Een van de gasten vond ‘m snoezig met die kaas op zijn hoofd!

Couperus chocolade pudding wordt aangevallen!

Als de gasten zijn vertrokken….

Avonden en dagen van te voren ben je bezig met boodschappen, de voorbereidingen, tafeldekken en koken en dan binnen mum van tijd is de tafel een ravage. Het was laat geworden, dus de gasten snel naar de treinen, weg met de auto of op de fiets. Voor mij een grote afwas, die ik graag in alle rust in mijn eentje doe, om bij te komen en na te genieten.

De volgende dag organiseerde ik voor wat familie een ‘Restjesdiner’: heel duurzaam en makkelijk. Voor vijf personen had nog een ruime maaltijd, en die gasten gingen met bakjes naar huis, voor een rest-restjesdiner voor de volgende dag!

8 liter ijs, en meer…

Rond 20 mei heeft onze familie altijd familiedag. Vroeger, toen Oma nog leefde, was het een heus familieweekend. Op het grote grasveld voor stonden de tentjes van de kleinkinderen, op het kleinere veld achter de ouders. Het flink uitgebouwde voormalige koloniehuis(je) was de uitvalsbasis. De carport zorgde voor een droog onderkomen voor het avondeten. Maar er werd vooral buiten geleefd.

Taken werden onderling verdeeld. Sommigen deden liever boodschappen, anderen zorgden voor het koffie zetten of kochten anti-mug. Natuurlijk moesten er ook ‘vrijwilligers’ zijn voor de afwas. Diverse familieleden richtten zich op het koken. En van die was ik!

Ergens eind tienerjaren of begin het twintigerschap kookte ik samen met mijn lievelingsneef een menu van/met gevulde courgettes en paprika’s, tonijn-lentetaart en warme-mango-rode-peperijs. En dat voor ca. 30 personen. Het duurde alleen te lang….

Inmiddels is het weekend een dagje geworden, maar hiervoor koken doe ik nog altijd met liefde. Dit jaar kleine lamspasteitjes, pasteitjes met worst en spek én mozzarella-pistache pasteitjes. 

En als toetje zelf gemaakt ijs van de Dames Ankersmit. En ja, natúúrlijk verschillende smaken. Met Kerst had ik er al een aantal uitgeprobeerd. Vele liters maakte ik thuis. Maar ter lering en vermaak nam ik wel de antieke ijsmachine mee, en geprepareerd aardbeiensap om mijn familieleden te laten zien hoe ijs toen gemaakt werd. Bovendien mochten ze zelf ook een tijdje draaien. 

Een achterkleinkind is er klaar voor!

In totaal was er 8 liter ijs, want niet op was gegaan, ging in bakjes gewikkeld in aluminiumfolie met de familieleden mee naar huis.

De recepten van aardbeienijs en citroenijs staan in het stukje hiervoor. Maar ook de andere smaken zijn heel eenvoudig om te maken, maar o zo lekker!

Sinaasappelijs
500 gr suiker, 1/2 lt water, 2 citroenen, schil van 1 en sap van 4 sinaasappelen
Laat de suiker met het water en citroenschil koken, schuim dit, zoo noodig, laat het koud worden, voeg het citroensap toe en giet de massa door een fijne zeef; behandel het daarna als gewoon vanilleijs.

Vanille-ijs met geslagen room
1/2 lt room, 100 gr fijne suiker, 1 vanille stokje
Klop den room stijf, vermeng hem met het binnenste van de vanille en den suiker, doe dit in een vorm en laat het 2 à 3 uur, geheel bedekt met ijs en zout, staan, houd de vorm even in warm water en stort het ijs.

Chocolade-ijs met geslagen room
120 gr poederchocolade, 100 gr suiker, 2,5 dl melk, 1/2 lt room
Vermeng de suiker met de chocolade en de melk, laat dit koken en onder af en toe roeren koud worden, vermeng het daarna met den stijfgeklopte room en behandel het verder als vanille-ijs met geslagen room.