Het was een belevenis, het Hoe-maakt-u-het-diner van Rotterdamse Oogst. Het avontuur startte eigenlijk al eerder deze week met de logistieke zaken. Om alle spullen op vijf locaties in vier verschillende steden, naar één tafel te krijgen. Net zoals het een uitdaging was om drie koks, die eigenlijk geen tijd hadden, de ingrediënten van 19de eeuwse recepten te laten kopen én te verwerken. Maar het is gelukt. Met een volgepakte auto stonden we om half 6 op het Noordplein te Rotterdam. De markt was nog bezig met de afbouw, maar wij konden gelukkig al terecht, want het dekken van de tafel zou wel wat tijd in beslag nemen. Het kostte ook wat moeite, vanwege de wind wilde het tafelkleed niet blijven liggen. Lang leve het ductape!

Tafel dekken is een serieuze én dynamische zaak!

De tafel werd in een kleine driekwartier gedekt. Wij kunnen zo mee draaien op Downton! Hier de lijst van wat wij nodig vonden voor een goed gedekte tafel:

10 schelpen
10 borden
10 soepborden
10 dessertborden
2 taartschalen
1 groot bord
5 zuurschalen
1 groentedekschaal
1 grote slakom

10 dinervorken
10 dinermessen
10 soeplepels
10 voorgerecht vorken
10 dessertlepels
10 dessertvorken
10 messenleggers
divers opdiencourver
10 servetten
2 tafelkleden
10 menukaarten

10 champagnecoupes
10 wijnglazen
10 wijnglazen rood

tafelgroen en -bloemen
3 kandelaars, 1 met bloemstukje
1 piece de conversation

Rond zes uur druppelden de gasten binnen. Onze topkok Ad had een gaspit geconfisqeerd zodat hij aan zijn geweldige juliennesoep kon beginnen. Opmerkelijk detail is dat deze soep in losse onderdelen in een rugzak zat. Het kan dus allemaal.
Het eerste gerecht, een hors d’oeuvre, was een garnalencocktail, opgediend in een klein schaaltje in de vorm van een schelp. Het recept is van mijn oma, die haar opleiding in Rollecate volgde. Daarna kwam de traditionele juliennesoep van Ad, die weer voortreffelijk smaakte.

Het hoofdgerecht bestond uit kalfspastei (recept uit Nationaal Kookboek van A. Westenberg), twee stuks, geserveerd met diverse groenten, die op dezelfde ochtend nog op de Rotterdamse Oogst markt waren gekocht: boterboontjes, tuinboontjes en sla. Het hele diner was “a la Russe”, er werd dus door ons uitgeserveerd. Maar omdat het aansnijden van een pastei een hele kunst is, hebben we voor het hoofdgerecht “service a la française” ingezet. Wie durft de pastei aan te snijden? Mijn vader heeft het er goed vanaf gebracht! Alle gasten trouwens, want de beide pasteien gingen zo goed als schoon op. Dat was dus 2,5 kilo kalfsbiefstuk, 500 gram vet spek, 400 gram rauwe ham, 450 gram boter en zeker 14 eieren.

Natuurlijk was er ook een dessert: citroenpudding (recept uit Geïllustreerd kookboek van A. Simonsz) en pruimentaart (recept uit Hedendaagsche kookkunst van Maria Haezebroek). Merel had de zoete gang voor haar rekening genomen. Hetgeen zeer geslaagd was! De citroenpudding was heerlijk fris na de zware kalfspastei. En de pruimentaart had voortreffelijk laagjes-roomdeeg.

De wijn was verzorgd door Sylvia die haar wijnhandelaar Joop om raad had gevraagd. De Asti bij het dessert was een schot in de roos!

En zo eindigde het diner in een prijsuitreiking, waar de tafel 6 met het 19de eeuwse diner een eervolle vermelding kreeg voor de aankleding en het concept. De jury was onder de indruk. De gouden pollepel werd gewonnen door tafel 4 van Fatma Bhagaloe: Gefeliciteerd!
Hierna vloog iedereen weg om Nederland te zien voetballen. Nagenietend van de avond, gingen wij alles opruimen en inpakken. Moe maar zeer voldaan terug naar huis en naar bed, wetende wat voor gigantische afwas er de volgende ochtend op ons zou wachten….