Hoe hoort het eigenlijk? Hét Nederlandse etiquetteboek. Mijn oma (1912-2005) kreeg het bij of haar verloving of haar trouwen, in 1939 of 1941. Ik vermoed bij haar verloving, omdat ze de volgende passage heeft gemarkeerd: “Een verloofd paar zette men aan tafel naast elkaar, ook als het diner niet voor hen gegeven wordt.”
Van het weekend vroeg ik aan mijn vader, die het familiearchief beheert, of er ook menukaarten zijn. Na een kleine zoektocht, dook mijn vader enkele menukaarten, en visitekaartjes van mijn grootouders op. Ik meen me te kunnen herinneren dat een verloving soms werd aangekondigd door het visitekaartje van de man en van de vrouw tezamen in één envelopje te doen.Mijn grootouders zijn verloofd in 1939. Een hele spannende tijd, half Europa al in oorlog, en Nederland was in september 1939 ‘neutraal’, maar was sinds augustus al wel gemobiliseerd.
Ook mijn Pake (1909-2000) was gemobiliseerd bij de bewakingstroepen van vliegveld Valkenburg (ZH), daarom werd het verlovingsdiner gehouden in Hotel De Zwaan te Lisse (De Bollenstreek). De verloving vond plaats op 10 september 1939, de verjaardag van mijn Pake.
Op het menu stond:
Twee jaar na de verloving, in oorlogstijd trouwen ze op 21 april 1941 in Nieuwleusen. Van het huwelijksdiner in Grand Hotel Wientjes zijn ook de menukaarten bewaard gebleven. Het is duidelijk oorlogstijd, geen mooi gedrukte menukaarten, maar getypt en geïllustreerd met tekeningetjes en versjes. De menukaart voor de bruid is versierd met allerhande huishoudelijke apparaten. Naaien en breien en stoken en koken en wassen en plassen: Voorlichteres, gij zult al deze vakken nu thuis toe gaan passen.
Alle meisjes in de familie van oma moesten een vak leren, wat niet gebruikelijk was in deze kringen. Zodat ze zich in ieder geval zelf konden onderhouden. Mijn oma is naar Rollecate, een leraressenopleiding voor landbouwhuishoud- en nijverheidsonderwijs, in Deventer geweest. Ze werkte toen als voorlichter voor plattelandsvrouwen: hoe men zich met minder geld toch netjes de huishouding kon doen. Mijn Pake was werktuigbouwkundige en op zijn menukaart stond: Goed gepast en juist gemeten, is niet immer tijd versleten.
In oorlogstijd stond dit op het menu:
Recente reacties